Уйтай агаад битvvлэг анир орхиод
Улиасны навчис цаг бусаар гандлаа
Ургамал хvртэл шаралж амжилгvй хөлдөх
Угтаа надад хамгаас гунигтай байна
Хөлдөж хvрэнтсэн энэ л навчсын шаналан
Хөх тэнгэртээ далдуур бишрэх сvслэн
Эх орноо аргадсан дууны чинь энэлэн
Эцсийн өдөр нvгэл буяныг маань шvvг ээ!
Төрсөн vр нь эхдээ муухай харагддаггvй
Тvмнээ хуурах сэтгэл өвөрлөж болдоггvй
Дээрх хvн суудлаа олохгvй будилвал
Доорх хvн гvйдлээ олдоггvй нь эртний vг ээ!
Айл хvний амь нэгээ гэж сургадаг
Ах дvvгийн хол нь дээр гэж хэлдэг
Гөлгийг хvн зодож тэжээвэл ярдаг болдог
Гvдэс муйхраар хорвоог туулах нь амьтны явдал аа
Хан уулсынхаа мөнх тэргvvнд биширч явснаас
Ханцуйд нь шургалах харийн салхинд сvсэлж vзсэнгvй
Эцэг дээдсийнхээ ёс заншилд биширч явснаас
Эрхт тvшмэдийн суудал зэрэгт арсаж шvтсэнгvй
Хvний цустай манай зvстэйчvvлийн засаглалд
Хvнд сурталтан, хvлцэнгvй номхчуулын дунд
Хvрэн нvvртэй зэвхийнvvд, шорон эрvvлжvvлэхийн хараанд
Хvv чинь болсон азгvй найрагч амьдарлаа
Үлдэхээрээ vлдэх эх орон-ижий минь
Өвсний чинь vндэс, шувуудын чинь жиргээнд би шингэлээ
Үгний минь vнэн, vсний минь цагааныг
Өөр хэнээр ч бус, та л өөрөө шvvгээрэй
Эх Монгол нутаг минь ээ!
1992