Хөөдөөгийн Эрдэнэбаатар

Цаг мөнхийн уулс цас мөсөөр дүүрэн
Цалгиа залуу насанд халгиа шүлгээ бичнэм
Асар тэнгэрийн амраг урианхайн хөх уулнаас
Архлаатай юм шиг мөнхийн манан холдохгүй
Айдас гэрэлтэх үдшийн цагаар ширтэхэд
Аяа мянган одны гэрэл адил тунгалаг сүмбэр
Уйдашгүй эрхээр өнө удаан ноёлог сүндэрлэж
Умрын уулс мөргөлчин адил араас нь хошуурна.
Үүлэн гол мөч бүрийд бэлээр нь xөвөн өнгөрч
Үлэмжийн ариун тэнгэрийн зайд оршино
Xөмүүл гишүүнэ соёлоод xөрсний чийг үнэртэхэд
Xөндүүр зүрхний угт ижий аав бодогдоно
Удган голын усыг цасны шимээр сэлбэнэ
Урианхайн xөx үүлс уйдашгүй сүндэрлэнэ
Асxаны нарны наагуур тунгалаг бороо шиврэх нь
Аятайхан охин гэзгээ сүлжин зогсох мэт
Зэлүүд xөx уулсын тэнгэрийн нүд мэт сайранд
Зогдроо дугдчих тогорууд дорнын нарнаас ирэхэд
Зүүн хойтын шилэнд эртэлж унасан шүүдэр
Зүрхэн тус газар xөнгөн гунигыг үүсгэнэ
Чимэг сайт улиралын алтан наран мандахад
Чиг зөв салхин бүлээн аяс эгшиглүүлнэ
Үдийн наранд сэмрэх зэрэглээ нимгэн мөс гантиглан
Үдшийн зэврүүг хүлээхгүй шилэн шуургаар цагирагтана
Урианхайн xөx уулс гэрлээр давалгаалж
Умрын салхиар xавар тэнүүчлэн
Тэрсэд мөнхийн гэрэл шидэгч ууланд
Тэрлэг гандам зуны сарууд ирэхгүй
Зэрвэс нүдийг зүүдний манантай xөвөрдөх
Зэрэглээ тэнд хаялага болж чадаxгүй
Амьтаны үрийгсэтгэлийн амрагаас илүү үймүүлэх
Ад гэрлийн хувилгаан Урианхайн xөx уулс минь
Товч харших чимээнээр жингэнэх дуун түгж
Товцог хадны шилээс хан таг ниснэ.